توضیحات
درباره کتاب گیله مرد
داستان گیله مرد، نوشته بزرگ علوی یکی از آثار برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران است. گیله مرد، مبارزی از خطه گیلان است که خان منطقه از او مالیات بی‌حساب گرفته و در جریان درگیری همسر او را نیز کشته است. چندی بعد گیله مرد را نیز دستگیر می‌کنند و داستان در فاصله انتقال گیله مرد به سوی فومن اتفاق می‌افتد.
منتقدان گیله مرد بزرگ علوی را با داش آکل هدایت و تنگسیر چوبک مقایسه می‌کنند.
درباره نویسنده کتاب گیله مرد
سید مجتبی آقابزرگ علوی، مشهور به بزرگ علوی در سال 1283 در تهران به دنیا آمد. این نویسنده نامدار و استاد ادبیات فارسی در سال 1298 همراه برادرش برای تحصیل علم به آلمان رفت. او در رشته علوم تربیتی و روانشناسی تحصیل می‌کرد که پدرش در سال 1306 به دلیل یک شکست بزرگ تجاری در برلین دست به خودکشی زد.
بزرگ یک سال بعد از این اتفاق به ایران بازگشت و به تدریس زبان آلمانی و نویسندگی پرداخت. او در آن سال‌ها به روزنامه نویسی نیز مشغول بود و در سال 1316 به جرم پیروی از کمونیسم به زندان افتاد. بزرگ چهار سال را در زندان سپری کرد و آثار پس از زندان او از این جهت رنگ و بوی انتقادی و واقع‌گرایانه دارند.
علوی از بنیانگذاران حزب توده در ایران بود و پس از انقلاب به آلمان شرقی رفت و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد. او سرانجام در سال 1375 به علت سکته قلبی در شهر برلین درگذشت.
بخش‌هایی از کتاب
مأمور دومی پیشاپیش آن‌ها حرکت می‌کرد. از آن‌ها بیش از سه قدم فاصله داشت. او هم در فکر بدبختی و بیچارگی خودش بود. او را از خاش آورده بودند. بی‌خبر از هیچ‌جا آمده بود گیلان. برنج این ولایت بهش نمی‌ساخت. همیشه اسهال داشت، سردش می‌شد. باران و رطوبت بی‌حالش کرده بود. با دو پتو شب‌ها یخ می‌کرد. روزهای اول هرچه کم داشت از کومه‌های گیله مردان جمع کرد. به آسانی می‌شد اسمی روی آن گذاشت. «این‌ها اثاثیه‌ای است که گیله‌مردان قبل از ورود قوای دولتی از خانه‌های ملاکین چپاول کرده‌اند.» اما بدبختی این بود که در کومه‌ها هیچ چیز نبود. در تمام این صفحات یک تکه شیشه پیدا نشد که با آن بتواند ریش خود را اصلاح کند چه برسد به آینه.
مأمور بلوچ مزه این زندگی را چشیده بود. مکرر زندگی خود آن‌ها را غارت کرده بودند. آنجا در ولایت آن‌ها آدم‌های خان یک‌مرتبه مثل مور و ملخ می‌ریختند توی دهات، از گاو و گوسفند گرفته تا جوجه و تخم مرغ، هرچه داشتند می‌بردند. به بچه و پیرزن رحم نمی‌کردند.
