در وادی درد

توضیحات

درباره کتاب در وادی درد

در وادی درد مجموعه یادداشت‌های آلفونس دوده شاعر و نویسنده مشهور فرانسوی در قرن نوزدهم است که در طول ۱۷ سال آخر عمرش نوشته‌است. این نویسنده در طی سالیانی که با بیماری سفلیس دست‌وپنجه نرم می‌کرد با زبانی طنز، درد جسمی و روحی خود و اطرافیانش را در غالب یادداشت‌هایی ثبت کرد. او حتی علائم بیماری‌اش را با استفاده از نمودارهای گرافیکی به تصویر کشید تا روزی در غالب کتاب و یا رمان منتشر کند؛ اما این اتفاق در زمان حیات او رخ نداد. 

سی‌وسه سال بعد از مرگ نویسنده، یعنی در سال ۱۹۳۰ این مجموعه یادداشت‌ها در غالب کتاب به زبان اصلی در فرانسه منتشر شد و در سال ۲۰۰۲ توسط جولیان بارنز برای اولین‌بار به زبان انگلیسی ترجمه شد. «در وادی درد» با ترجمه عماد مرتضوی در ایران توسط انتشارات گمان به چاپ رسیده‌است.

درباره نویسنده کتاب در وادی درد

آلفونس دوده متولد ۱۸۴۰ و متوفی در سال ۱۸۹۷ شاعر، نمایشنامه‌نویس و نویسنده فرانسوی بود. او با انتشار کتاب نامه‌های آسیاب من به شهرت رسید. از او ۲۳ اثر داستانی و شعر به جای مانده که اغلب به زبان انگلیسی ترجمه شده‌است. برخی از آثار این نویسنده در مجموعه کتاب‌های داستان کوتاه به زبان فارسی برگردانده شده‌است. 

بخشی از کتاب در وادی درد

امشب، دردْ پرنده‌ی کوچکِ بلایی شد، ورجه‌ورجه‌کنان به این‌طرف و آن‌طرف، گریزان از نوکِ سُرنگِ من. می‌پرید از دست و پاهام، به بندبندِ تنم، و دُم به بند نمی‌داد. سوزنم به هدف نمی‌خورد، و باز هم نمی‌خورد، و هر بار، دردْ تیز و تیزتر می‌شد.
رندانه است طریقی که مرگ ما را از پا می‌اندازد، و جوری هم وانمود می‌کند که انگاری فقط در کارِ تُنُک کردن و هَرَسی ساده است. یک نسل هیچ وقت با یک ضربه از پا نمی‌افتد —این دیگر خیلی غم‌انگیز و زیادی عیان است. مرگ ترجیح می‌دهد تکه‌تکه کار کند. علفزار، در یک زمان، از جهات مختلف به دمِ داس می‌رود. یکی‌مان امروز می‌رود؛ دیگری چند روز بعدش؛ باید بایستی عقب، اطرافت را نظاره کنی، تا جاهای خالی، قتلِ عام شدنِ گسترده‌ی هم‌نسل‌هایت را بفهمی.