درباره‌ خوب بودن

بخشی از کتاب درباره‌ خوب بودن

ما دلایل خیلی خوبی داریم که نسبت به نیت‌ها حساس باشیم: اگر عمل عامدانه باشد، آن‌گاه عامل آن عمل همواره منشأ خطری است که باید از اجتماع در برابر او محافظت کرد. اما اگر آن عمل اتفاقی رخ داده باشد، عامل از صمیم قلب عذرخواهی و اعاده‌ی خسارت خواهد کرد. چنین کاری ضرورت مجازات و اعمال خشم را کاهش می‌دهد. خودتان را در رستورانی تصور کنید که در آن پیش‌خدمت لیوانی پر از نوشیدنی را روی لپ‌تاپ شما سرنگون می‌سازد. خسارت سنگین است و خشم شما دارد فوران می‌کند. اما اینکه این اتفاق حادثه باشد و یا نقشه‌ای از پیش طراحی شده، تعیین می‌کند که پاسخ مناسب چیست. میل از پیش تعیین شده‌ی پیشخدمت به خرابکاری علامت این است که او می‌خواهد با شما شاخ به شاخ شود. شاید لازم باشد گام‌های دفاعیِ محکمی بردارید. یعنی برای مثال، بر سرش فریاد بکشید یا کمک بخواهید. اما اگر این یک حادثه بود، آن شخص دشمن شما نیست. نیازی نیست که به او ناسزا بگویید. در واقع بخشنده بودن و مهربان بودن بسیار معنادار است؛ چرا که خیرخواهی خودبه‌خود راهش را به سوی شما باز می‌کند.