توضیحات
درباره کتاب ژن
ژن؛ تاریخ خودمانی اثر سیدارتا موکرجی کتابی است در حوزه تاریخ پزشکی که با زبانی ساده درباره مهندسی ژنتیک نوشته‌شده است. این کتاب تاریخچه تحقیقات انجام شده در حوزه ژنتیک را از زمان ارسطو تا قرن بیست‌ویکم بررسی می‌کند. موکرجی با استفاده از تخصصش در حوزه پزشکی و دانش نویسندگی، توانسته‌است ارتباط میان تاریخ و فرهنگ را با ژن انسان‌ها بررسی کند. «دانش مفقوده‌ی انتقال صفات موروثی»، «در جمع تکه‌ها، فقط تکه‌ها یافت می‌شوند»، «رؤیاهای ژن شناسان»، «آدمی، کاوشی برازنده‌ی آدمیت»، «عبور از درون آینه» و «دوران پساژنوم» عناوین شش فصل کتاب ژن هستند.
این کتاب با ترجمه حسین راسی توسط انتشارات فرهنگ معاصر در ایران به چاپ رسیده‌است.
درباره نویسنده کتاب ژن
سیدارتا موکرجی متولد ۱۹۷۰ پزشک و نویسنده هندی–آمریکایی است. او در لیست صد فرد بانفود مجله‌ی تایمز قرار دارد و یکی از ستون‌نویس‌های روزنامه نیویورک تایمز است. موکرجی با انتشار کتاب پادشاه همه امراض در سال ۲۰۱۰ موفق به دریافت جایزه پولیتزر در بخش کتاب غیرداستانی و جایزه کتاب اول گاردین شد. این اثر یک سال بعد از انتشار در لیست صدکتاب ماندگار قرن در مجله تایم ثبت شد.
بخشی از کتاب ژن
شاید از روی احتیاط، داروین به عمد، بحث تبعات نظریه‌اش در ارتباط با تکامل انسان را مبهم رها کرده‌بود. تنها جمله‌ای که در رابطه با این بحث در کتاب قید شده‌بود این بود که: «تاریخ و منشا انسان نیز زمانی روشن خواهد شد.» شاید این جمله را بتوان نمونه‌ی محتاطانه‌ترین بیان درباره‌ی حقیقت علم در قرن نوزدهم خواند. اما ریچارد اوون، کارشناس دسته‌بندی گونه‌ها، و دوست داروین که در عین حال با او اختلاف‌نظرهای عمیق و بنیادی هم داشت، خیلی زود تبعات فلسفی نظریه‌ی داروین را موشکافی کرد.
او استدلال کرد که اگر تکامل گونه‌ها همان‌طور باشد که داروین می‌گوید، آنگاه تبعات این نظریه در ارتباط با تکامل انسان بدیهی به‌نظر می‌رسد: «انسان، لاید یک بوزینه‌ی تغییر شکل یافته‌است.» در آن زمان، این انگاره آنچنان نفرت‌انگیز بود که اوون حتی تصور تعمق در آن را هم به خود راه نمی‌داد؛ به روایت وی، داروین جسورانه‌ترین نظریه را در زمینه‌ی زیست‌شناسی بدون ارائه‌ی مشهودات تجربی کافی برای اثبات آن عرضه کرده‌بود؛ اما به جای اصل میوه، پوسته‌های آن را و آن‌هم در پس نقابی هوشمندانه، به ما نشان داده‌بود.
